6. Schakers zijn gekke mensen, maar verder ongevaarlijk.

Wederom een bijdrage van Menno Peterson. Ditmaal over de spelers van Bedum2 die met 1-3 verloren van DAC3.

De gedachte kwam bij mij op om eens even een kijkje te nemen bij de topper Bedum 2 tegen DAC 3. Tegen half 8 betrad ik de zaal. Er hing een optimistische, ietwat nerveuze stemming.
Alex, de kopman, maskeerde zijn schaaktalent met een relativerende, bijna onwetende houding . Dat zijn we van hem gewend. Hij zegt dat na de tweede, misschien derde zet, de schaaktoekomst totaal ongewis is. “Ik doe ook maar wat”, zo hoor je hem zeggen. Dat klopt niet. Met zwart opent hij op e4 steevast met e6 ( Frans voor kenners), om daarna via degelijke zetten de tegenstander terug te dringen. Het was al snel duidelijk dat hij zou gaan winnen, gewoon omdat hij een gezonde pion voor kwam te staan. Zijn tegenstander rekte de partij tot over de tachtig (??!!) zetten, maar Alex trapte niet in de kleine valletjes en won beheerst.

Dan Berend. Hij stond na korte tijd riant. Moest alleen nog even c3 spelen en de loper in het spel brengen om de partij in zijn voordeel te beslissen. Helaas vergat hij zijn loper te bevrijden en ging een beetje prutsen. Natuurlijk, in zijn hoofd is hij misschien meer bij zijn aanstaande operatie en dus kun je hem niet kwalijk nemen dat hij uiteindelijk verloor. Het is tenminste moedig dat hij zijn team niet in de steek laat. Jammer, juist omdat het er zo goed uit zag.

Menno van Heumen dan. Menno brengt altijd spanning in zijn partijen. Met beide handen aan het hoofd, diep weggedoken in de schaaktheorie,[die hij wenst te beheersen] zet hij zich aan een partij. Ook nu was dat het geval. De partij was geweldig spannend. Op den duur verzamelde zich een hele meute rond het bord. Het gonsde in de wandelgangen van voor de hand liggende oplossingen : dat paard moet weg van de h-lijn en vooral gaan lopen met de a-pion. De tijd kroop vooruit. De tijd doet dat altijd. Tijd kruipt nooit terug. Menno had nog 1 of 2 minuten op de klok, zijn paard had hij niet teruggetrokken ( en dus werd die door de witte dame opgegeten) en zijn a-pion was wel aan het lopen, maar vermoedelijk te laat. Wat deed Menno? Hij ging er eens lekker voor zitten. Het hoofd stevig geklemd tussen de handen, overzag hij het bord. De vlag viel.

Aan het tweede bord was het één en al treurnis. Onbegrijpelijk dat de clubleiding Menno Peterson aan het tweede bord opstelt. Het vijfde bord komt eerder in aanmerking [red: het team speelt met vier borden]. Wat ziet men toch in deze man? Via de technische leiding in de persoon van Marcel Kuipers was hem al eens geadviseerd eerst op zijn handen te gaan zitten alvorens een ogenschijnlijk briljante zet te doen. Ik heb het hem zien doen : rond de 15de zet ging hij op zijn vingers zitten om vervolgens een kolossale blunder te begaan :een vol stuk zomaar weg geven met een totale ineenstorting van de stelling tot gevolg. Overigens speelde hij tegen een ‘klassieke’schaker, iemand die er uit zag als iemand die van denken zijn beroep had gemaakt. Een type dat leeft op koffie, shagje, koffie, shagje. Het schijnt dat Menno in zijn woonplaats tot in de vroege uurtjes in de kroeg heeft gezeten. Het lukte de aanwezigen niet hem op te beuren.

Volgende keer een leuker onderwerp : DINIE, forever.

Menno Peterson

Attachments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *