7. De schaakkoningin van Bedum

Bedum kent de ’Meenschaar’, een dorpshuis waarin van alles gebeurt. Een sociaal-cultureel centrum, een multifunctioneel gebouw. Als je er binnen loopt, zie je dat onmiddellijk. Jong en oud doen er van alles. Het is een komen en gaan.

Op dinsdagavond is er de traditionele schaakavond van de plaatselijke schaakclub. Loop naar binnen en maak het mee. Vorige week was ik van de partij en wat maak ik daar mee? Een bonte avond, zo lijkt het wel. Meestal hangt er een gemoedelijke sfeer. Hier wordt een vluggertje gespeeld, daar wordt een stelling geanalyseerd , waarbij elke omstander zijn eigen idee om de stelling op te blazen vurig verdedigt en weer elders hoor je mensen praten over de toestand in de wereld. Overal liggen borden eigenhandig zodanig aangepast met een fraaie houten omlijsting dat iedereen zonder veel hersengymnastiek de zetten kan noteren. Het komt nu niet meer voor dat iemand zich afvraagt of het zwarte veld links of rechts moet liggen;immers, iedereen kent het ( begin van het) alfabet en kan tot minstens 8 tellen.
In deze ontspannen sfeer gaat de deur open en daar komen 4 dames, vergezeld door 4 heren de zaal binnen. Er is een soort intertoto competitie: 4 spelers van de schaakclub Bedum tegen 4 van een schaakclub uit Groningen, allen dames. Nu kent de schaakclub Bedum geen enkele dame, dus de verwarring was groot. Alle heren werden onrustig, de stemmen werden luider, de vluggertjes werden nog sneller afgewerkt, de analyses afgebroken en de aandacht richtte zich op de dames en de begeleiders, waaronder ene Sipke Ernst, een landelijke topper. Na enige tijd keerde de rust weer en iedereen concentreerde zich op de partij. De dames verloren kansloos, gezien de cijfers : 3,5 tegen 0,5. Maar Sipke liet in een korte analyse zien, dat mat in 2 door zijn vriendin over haar hoofd was gezien.

Zeer opvallend binnen schaakclub Bedum is de collegiale houding van alle spelers. Maakt de één een fout, dan zegt de ander iets van “dat had mij ook kunnen overkomen”. Er is geen leedvermaak. Dat is prachtig. Iedereen weet dat zijn niveau betrekkelijk is, maar hoopt toch elke week weer te klimmen op de ranglijst.

Vorig seizoen was de heer Boven nog lid van deze club. De heer Boven was zo’n beetje de oudste schaker van Nederland in clubverband. Het schaken op dinsdagavond was zijn enige uitje. Hij keek uit naar die avond. Het feit dat hij slecht ter been was, vormde geen probleem, want de voorzitter haalde hem op en bracht hem ook weer naar huis. Hij was een beminnelijk mens, zat altijd op dezelfde stoel en altijd op dezelfde plaats, hoefde nooit zijn koffie te betalen en dronk meestal 1 of 2 sherry’s en ook die werden hem steevast geschonken. Hij was een lastige tegenstander. Het is menigeen overkomen dat hij dacht te zullen gaan winnen, maar dan kromde de heer Boven zijn rug, mompelde wat onverstaanbare dingen, liet zijn rechterhand boven het bord zweven en deed dan toch weer een krachtzet. De man had een formidabele denkkracht, want daar waar anderen al snel het spoor bijster raakten, gaf hij, zelfs na vele uren spelen, niet op. Hij noteerde niets, want dat was te lastig en als je van hem verloor en uit je ogen straalde het baalgevoel, dan zei hij : “ach, het is maar een spelletje”. Als hij op moest geven omdat de stand volkomen onhoudbaar was, legde hij heel zwierig de koning om. In de ledenlijst staat iedereen met naam, voornaam en mailadres. Zo niet deze bescheiden, aardige man. In de lijst stond hij vermeld als dhr. Boven, uiteraard zonder mailadres. De heer Boven is er niet meer. Nooit meer. Zelden heb ik kinderen zo liefdevol over hun vader horen praten.

De schaakclub Bedum heeft, zoals gezegd, geen vrouwelijke leden. Toch is er in zekere zin sprake van de koningin of prinses van deze club. Hoe zit dat?
In cafés en andere uitgaansgelegenheden betaal je direct of worden de gebruikte consumpties door de ober opgeschreven. Dat gebeurt niet op de schaakavonden in Bedum. Alle leden doen dat zelf. Zoiets is volgens mij uniek. Waar tref je nog dat je je eigen consumpties bijhoudt en aan het eind van de avond kan zeggen dat je bijvoorbeeld 2 koffie moet afrekenen? Je wordt geloofd en als je niet zeker weet wat je allemaal verteerd hebt, dan zal iedereen het aantal verteringen naar boven afronden. De spil van dit fenomeen is Dinie. Zij zorgt voor de koffie, de thee en andere zaken, trekt zich vervolgens terug in haar kantoor of gaat andere dingen doen en de heren bedienen zichzelf, trekken de koelkast open voor een biertje of wat anders en onthouden wat ze gebruikt hebben of noteren dat op een papiertje. Dit lijkt mij volkomen uniek. De koffie is al jaren van hoge kwaliteit en steeds overvloedig aanwezig, de theekeuze is zeer ruim en de andere drankjes heerlijk gekoeld. En dat alles voor lage prijzen. Waar kost de koffie nog 1 euro?
Dinie is nooit humeurig, altijd opgewekt, vrolijk en elegant. Zij beschikt over een luisterend oor, en stelt je op je gemak als je weer eens verloren hebt. Zonder mopperen, zonder een fronsend rimpeltje zet ze de stoelen aan het eind van de avond weer recht als de schakers het weer vergeten hebben, haalt met opmerkelijk geduld de lege kopjes en flessen op en zal de nalatige personen niet wijzen op het feit dat ze zelf hun rommel moeten opruimen. Ze begrijpt de geest van de (verliezende) schaker, want die heeft slechts de gespeelde partij in zijn hoofd. Ze weet dat schakers nog uren later bezig zijn met de partij, dat ze tot diep in de nacht aan het analyseren zijn en ze neemt het voor lief dat sommigen de lege flesjes niet opruimen. Ze weet dat zoiets de volgende keer beter gaat; ze weet dat winnaars soms extra schoteltjes en flessen opruimen. Kortom, Dinie is de koningin van de schaakclub. Dinie forever!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *